Bukkeny

- Co to za istoty? - zapytał Simon omal nie poślizgnąwszy się na błocie.
- Złe - rzucił Binabik - niech ci to na razie wystarczy.

Tad Williams "Smoczy Tron"

W czasach pokoju mało kto pamięta o bukkenach, gdyż stworzenia te żyjąc pod ziemią bardzo rzadko niepokoją mieszkańców powierzchni. Ich niewyszukaną dietę stanowią świeżo pochowane zwłoki, dlatego ich tunele ciągną się najczęściej pod miejskimi cmentarzyskami. Dopiero wojny, a co za tym idzie to, że "trup ściele się gęsto" sprawiają, iż kopacze stają się agresywne i mają odwagę atakować żywe stworzenia. Zwykle kończy się na odosobnionych podróżnikach, nie mających szansy na obronę, aczkolwiek duże i wygłodzone grupy bukkenów nie zawahają się napaść nawet na zbrojne oddziały. Przed laty głośny był przypadek, gdy wataha kopaczy omal nie pożarła świty księcia Isgrimmura, składającej się z dwunastu rycerzy.

Po czym poznać bukkena? Otóż różne są relacje dotyczące wyglądu tego stworzenia. Można jednak z dużym prawdopodobieństwem przyjąć, iż stwór ten jest podobny do wyrośniętego, wygłodzonego, kudłatego halflinga o wielkich, białych oczach. Cechą charakterystyczną są długie, oślizgłe łapy zakończone ostrymi i niesłychanie twardymi pazurami. Pazury te służą kopaczom zarówno do przebijania twardej gleby, jak i do zadawania śmiertelnych ciosów. Ci, którzy przeżyli spotkanie z bukkenami z przerażeniem wspominają błysk inteligencji w ich oczach i okrzyki przypominające nieomal zrozumiały język.

Ataki bukkenów zazwyczaj mają miejsce późnym wieczorem, najczęściej w trakcie burzy lub w porze ulewnych deszczy. Jest im wówczas łatwiej zarówno poruszać się w wilgotnej ziemi, jak i zaskoczyć swoje ofiary.

Uczonym do dzisiaj nie udało się ustalić w jaki sposób powstały i jak rozmnażają się kopacze. Te niezwykłe istoty zdają się być w ciągłym ruchu. Wielu poszukiwało ich "gniazd", by wyplenić owe stwory raz na zawsze, lecz poszukiwania te nie przyniosły żadnych zadowalających rezultatów.

Statystyki:

Daniel "Galadhil" Mazurkiewicz